Children"s Welfare Mission Namugongo 22-23/07

Zondagochtend zijn we naar een afrikaanse kerkdienst geweest (Omega Healing Center). Er was een gastspreekster uit Kampala. Bij haar introductie werd verteld welke diploma's ze allemaal had en wat voor werk ze deed. Een bijzondere intro leek het voor ons maar wat blijkt: de Oegandezen hechten heel erg veel waarde aan status en opleiding. Als bekend is wat je allemaal gedaan hebt dan zullen ze veel makkelijker naar je gaan luisteren. Deze vrouw had serieus veel gestudeerd en gewerkt op belangrijke plekken, oa voor de regering dus kreeg ze de volledige aandacht van de ruim 300 kerkgangers. Ze had een krachtige aansprekende boodschap over financiën en voorspoed. Heel herkenbaar voor de mensen met mooie getuigenissen van haarzelf en haar gezin. Zoek eerst het Koninkrijk van God en al het andere zal je gegeven worden. Zoveel mensen kijken naar anderen die meer of iets anders hebben. Doe dat niet, het zal nml nooit ophouden. Als je kijkt naar dingen die gemaakt zijn blijf je altijd meer willen. Blijf gericht op Jezus en leef. Leef met Hem en ontdek dat je hebt wat je nodig hebt op dat moment. Hij zal daar voor zorgen. Na de kerk hebben we heerlijk Afrikaans gegeten. Matoke (bananenpuree), rijst, aardappelen en kip
' s Middags hebben Helmien en Kato ons naar Children"s Welfare Mission boven in Kampala gebracht. Toen we aankwamen bleek het de plek te zijn waar Kato jaren geleden op kamp ging. Ze vonden het mooi om even rond te kijken. Dat is natuurlijk altijd inspirerend als je zelf ook bezig bent om van alles op te zetten.
Toen ze weggingen moest ik even slikken, vanaf dat moment waren we echt alleen met al onze plannen. Dat is toch best spannend merkte ik. Gelukkig heette de pastor/director en zijn vrouw ons hartelijk welkom.
Wat zijn we op een mooie en bijzondere plek terecht gekomen! We hebben een prima (oegandees ingericht) appartement met een privé jungle voor het terras. s' Ochtends krioelt het hier van de aapjes. Ze springen van boom tot boom en buitelen over elkaar heen. Geweldig om te zien! We hoorden wel dat we onze deur niet zomaar open moesten laten staan omdat de aapjes dan binnen op zoek gaan naar eten.
Vanmorgen kregen we een rondleiding over het terrein. Het is een groots opgezet project. Basis, middelbaar en vakonderwijs wordt er gegeven en op het terrein is een kliniek en een kerk. De 850 kinderen worden goed opgeleid. Vol trots liet de vrouw van de pastor de foto's zien van kinderen die daar begonnen zijn en nu afgestudeerd zijn aan de universiteit. Engels is de voertaal. Alleen de kleintjes die net binnen zijn spreken nog niet zo goed Engels maar de rest wel. Wij werden in een aantal klassen voorgesteld. Aunti Rachel en uncle Wilbert. Ook David en Silas stelden zichzelf steeds voor. De rest van de dag werden we steeds bij onze naam aangesproken door allerlei kinderen op het terrein. Zo leuk. Wat heel fijn is is dat David en Silas ook een beetje hun eigen gang kunnen gaan. Ze hoeven niet steeds bij ons te blijven omdat het terrein ommuurd is en bewakers rondlopen.
Later vanmiddag zijn we bij het babyhuis gaan helpen. Nafasi heeft op dit moment 8 kleintjes in de leeftijd van 2 mnd tot 2,5 jaar. Wat een heerlijke kindjes. Knuffelen, spelen, troosten en eten geven. We hebben genoten! Morgen gaan David en Silas weer helpen. De kinderen die hier zijn hebben geen ouders meer of hebben wel een ouder maar die kan niet voor ze zorgen. Zoals bv een meisje van 15 wat nu in highschool van CWM zit omdat haar kindje bij Nafasi wordt verzorgt. Deze kinderen mogen in eerste intantie voor 8 mnd blijven. Met de (overgebleven) familie wordt gekeken waar/ of de kinderen weer teruggeplaatst kunnen worden. Dit lukt zeker niet altijd helaas.
Dinsdag gaan Wilbert en ik de klassen in. Waarschijnlijk gaan we eerst helpen met het geven van individuele ondersteuning bij lezen en leren van het engels.
We zien er naar uit wat we verder kunnen betekenen voor de mensen hier.
We voelen ons gezegend om hier te zijn.