Watoto en Murchison Falls Safari 5-8/8

Zondagmorgen zijn we naar Watoto church downtown, in het hart van Kampala, geweest. We voelden ons helemaal thuis, dezelfde sfeer als bij Doorbrekers. Heerlijk om zo de dag te beginnen. Watoto heeft 13 locaties in Kampala. T is echt een mega organisatie. Na de dienst hadden we afgesproken met een gids van Watoto Village Bbira om daar ons sponsorkind Gilbert te ontmoeten. De village was vergelijkbaar met Childrens Welfare Mission alleen is Watoto groter en misschien is er nog meer structuur. Voor ons evengoed heel herkenbaar. Een goed bewaakt terrein met kliniek, kerk, scholen en huisjes waar de kinderen wonen met hun 'moeder'. Gilbert was al aan het wachten samen met de andere kinderen van zijn huis. Ook zijn 'moeder' was blij ons te zien. Alle kinderen bij Watoto wonen met z'n achten met een moeder in een huisje. Ze leven zo echt als een gezin. De huisjes staan in cirkels bij elkaar. Dat is een soort familie. De huisjes zijn eenvoudig maar prima, echt vergelijkbaar met wat de meeste mensen in Oeganda hebben. De kinderen wordt geleerd om goed voor zichzelf te zorgen. Ze leren bv ook zelf kleren wassen en helpen met schoonmaken. Het was wel even wennen natuurlijk toen we als gezin met gids binnenkwamen maar daar had ik zwart kras papier voor meegenomen. Tekenen met een tandenstoker en dan wordt er een zilveren glitter achtergrond zichtbaar. Altijd succes en nu dus ook. Een aantal kinderen uit andere huisjes kwamen ook even proberen. Daarna werd er een voetbal opgezocht en zijn de jongens een balletje gaan trappen en een beetje gaan kletsen. Ik heb heel leuk gespeeld met het (echte) zusje van Gilbert en 2 meisjes die ook in zijn huisje wonen. Het was heel ontspannen en gezellig. De kinderen kletsen graag en vertellen over hun dromen voor later. Op school, Gilbert is 11 jaar en zit op de primary school, doen ze veel aan sport en cultuur. Elk trimester is er wel een soort competitie in de jaargroepen. Kinderen mogen kiezen en zo hun talenten ontwikkelenn en inzetten voor sport, theater, zang of dans. Afgelopen jaar is Gilbert met een koor 7 maanden naar Azië geweest. Dat was een geweldige ervaring. Na een gezellige middag hebben we in een kring nog met elkaar gebeden. We vonden het heel bijzonder om Gilbert en zijn familie te ontmoeten. We zagen dat het hem ook wel wat deed. We hebben leuke foto's gemaakt die we naar hem gaan opsturen.
Maandag hadden we een rustdag ingepland maar de plannen werden ineens gewijzigd toen Brian, onze fantastische driver, een plan voor een safari met ons deelde. Om een onvergetelijke ervaring te hebben moesten we eigenlijk naar een park iets verder weg en konden we het beste direct 's middags vertrekken en dan woensdag weer terugkomen. Ongeveer 5 uur rijden, dat werden er 7 en we kwamen in het pikdonker aan bij ons hotelletje. Onderweg bij een stop maakten we kennis met een soort grote zwarte kever: door ons dikke boktor genoemd. Zoemen, buzzen en steeds overal tegenaan vliegen. Ze zijn wel 8 cm groot. 's Nachts rommelde er een bij Silas en mij in de kamer. We sliepen in een klamboe dus ik wist dat hij niet op ons kon komen maar zo midden in de nacht is dat geluid niet echt fijn. 's Morgens bleek dat ik de schuifdeur naar het balkon open had laten staan. Tja dat is een welkom aan alle ongedierte toch? Beetje dom. Later in de bush hoorden we de 'boktorren' ook heel veel. Zal nog eens opzoeken hoe ze eigenlijk echt heten.
Dinsdag was een geweldige dag!! We zijn naar Murchison Falls geweest. Een gamedrive, met busje door het inmens grote park, een boottocht over de Nijl en een hike de berg op naar de waterval.
We begonnen al vroeg want dan zijn de meeste dieren actief. We hebben zoveel gezien: antilopes, buffels, giraffes, olifanten, gieren, hyena's, vossen, wilde zwijnen, nijlpaarden, apen en veel leeuwen. Zo bijzonder allemaal van heel dichtbij. De jongens genoten ook met volle teugen. Ze stonden de hele ochtend met hun hoofd uit het dak van het busje. 5 uur hebben we rondgereden met een hele enthousiaste gids. De foto's zijn top maar de ervaring is zo waardevol.
Na een heerlijke lunch gingen we op de boot voor een Nijlsafari. Heel bijzonder was dat op die boot ook Sandra van Doorbrekers zat met haar broer. We wisten van elkaar dat we in Oeganda waren maar elkaar ontmoeten was niet gelukt. Erg leuk even bijgekletst. Zij was een aantal weken bij baby Watoto geweest als vrijwilliger.
Tijdens de boottrip hebben we nog veel meer nijlpaarden gezien maar ook olifanten in het water en waterbuffels èn krokodillen. Zo tof en griezelig. De boot ging lekker dichtbij de oever om foto's te maken...sprong die 6 meter lange krokodil ineens van de rots in het water...een halve meter van de boot vandaan. Slik, als hij anders had gesprongen. Ook konden we de dieren in het park nog zien. Giraffes, apen en antilopes. Hele mooie vogeltjes die hang nestjes maken in de bomen. En als laatste uitzicht op de prachtige woeste waterval. De hike zou een half uur zijn en prima te doen...dat was voor de jongens ook zo maar helaas voor mij niet. Het was heel erg warm die dag en dat in combi met het klimmen was voor mij te zwaar. Een knalrode kop en vaak stoppen maar ik heb het wel gered. Onderweg en aan het eind beloond met een geweldig uitzicht op de waterval en de verkoelende waterdamp die opspatte. Wat een natuurgeweld! Zo overweldigend! Wat een creatie van onze God!
Toen we woensdag weer bij het appartement waren gingen de jongens lekker zwemmen maar ik ging nog even Kampala in met Helmien (van YoChild waar we de eerste dagen waren). Heel stoer wist ze precies de weg hoe we bij de markt/bazaar/ winkels (honderden bij elkaar) moesten komen. We hebben heerlijk rondgekeken, toch echt even anders zonder onze mannen. Ook wel een beetje dwalen door al die straten maar daar leer je een stad door kennen vonden we. 't Was erg gezellig.
's Avonds om half 12 werden we door de driver opgehaald voor het laatste stukje van onze reis: terug naar huis via Istanbul. Wat een mooie stad zeg! We zijn niet zo heel gek op al die moskeeën (vooral niet als er een oproep voor gebed is) maar de straatjes en pleinen zijn super. De bazaar was ook een belevenis! Van de vliegtuigmaatschappij kregen we de tour door de stad met een heerlijk diner in een van de vele restaurantjes. Heel goed verzorgd. Zelf hadden we een hotelletje geboekt om een paar uur te slapen voordat we weer zouden gaan vliegen. De mensen van het hotel waren heel aardig. We kregen bij aankomst een glaasje Turkse thee en ze waren heel behulpzaam. De volgende keer boeken we niet zomaar...dan gaan we eerst even kijken denk ik. Toch wel kunnen douchen en wat geslapen zodat we om 4.00 uur weer fit genoeg waren om het laatste stukje te gaan vliegen en vanuit Keulen weer naar huis te rijden. Wèl aan de rechterkant rijden....even omschakelen.
We kijken terug op een hele bijzondere reis. Zoveel meegemaakt, zoveel gezien en ook veel kunnen betekenen voor anderen. We realiseren ons dat het waardevol is om dit mee te geven aan de kinderen. Het is een reis om nooit te vergeten! Blessed to be a blessing!